пятница, 30 сентября 2011 г.

Мэлхий

Мэлхийнүүд цуглараад тэмцээн зохиохоор хэлэлцэж өндөр цайзын цамхагийн оройд хэн нь гарч чадахаа үзэхээр болжээ. Тэмцээнийг үзэж сонирхохоор цайзын ойролцоо сүрэг мэлхий цугларав.

Тэмцээн эхэллээ. Цугларсан сүрэг “оройд нь хүршгүй, хэн ч чадахгүй” гэх буюу “Ийм юмыг ямар тэнэг нь сэтгэв ээ”, “Тээр, унаатахлаа, хайран сайхан мэлхий” гэлдэн шаагилдана. Авирч дээшилсэн мэлхийнүүд ганц нэгээрээ унаж байна. Бүр сүүлдээ нэг нь нөгөөгийнхөө араас цувралдан унана. Зарим зоригтой нэг нь дахин үзээд алдана. Тэр бүрийд “хараач, энэ үхэх нь” гэж зүрхийг нь үхүүлнэ, “Чадахгүй ээ чадахгүй, хэн ч чадахгүй” хэмээн цугаар гуагчина.

...

Гэвч нэг мэлхий дээшлээд л байв. Бүр дээшээ. Тэр бууж өгсөнгүй. Тэмцээнд оролцогчдын зориг мохож, авиралтаа зогсоогоод байхад өнөөх чинь авирсаар. Энэ бяцхан мэлхий эрч хүчээ дайчлан оргилд тэмүүлсээр оройд гарч чадлаа.

Олон түмэн мэлхийнүүдийн басамжлал, баяр бахдалаар солигдлоо. Баатарлаг мэлхийн гавьяаг бишрэн шагширна. Тэмцээнд оролцогч нэгэн түүнээс туршлагаасаа хуваалцахыг гуйв.

Гэвч тэрээр дүлий юмсанжээ.

Энэ үлгэрээс: Асуудалд сөргөөр, гутрангуй хандагчдын үгийг бүү сонс. Үг ямар хүчтэйг санаж яв. Таны сонсож, уншиж буй бүхэн таны ажилд нөлөөлнө гэсэн дүгнэлт хийж болно.

Иймд, бүхнийг болж бүтэх талаас нь харж бай. Хүмүүс таныг зорьсондоо хүрч чадахгүй гэцгээвэл бүү тоо, дүлий дүмбэ орги.

Элчин сайд Реза Сажжадийн блогоос монголчлов. Арсун.

воскресенье, 25 сентября 2011 г.

Хагийн хар нуурыг зорьсон нь

Аливаа аяллын дараа авсан зураг, төрсөн сэтгэгдэл хоёр л дурсамж болон үлдэх юм даа. Аяллынхаа тухай зургаар сонирхуулъя.

Хагийн хар нуурыг зорьсон бид зургаа нууранд очоод завиар зугаалах, загасчлах, буцахдаа голоор урсах зорилгоор хоёр ч завь авч явсан тул ачлагын морьд хөлслөн өөрсдөө явган алхахаар шийдлээ.

Арваад жилийн өмнө “Амьд үлдэх” тест бөглөж байхдаа усцэвэршүүлэгчийг хамгийн чухалд тооцоогүйгээрээ алдаа гаргаж “үхэж” билээ. Тэр үед бивээр уул уурхай, алт хөтөлбөр, түүний хор нөлөөг мэдэх биш, ус байвал ууна гэж монголоороо сэтгэж байсан хэрэг. Одоо бол түүний хэр хэрэгтэйг мэддэг болсоон. Харин Хаг туулын бэлчирээс Хагийн голоо өгсөн аялахдаа хаа таарсан горхиноосоо ундаалж явлаа. Ухаж төнхөгсдийн урт савар энд л бүү хүрээсэй гэж залбирч явсанаа нуух юун. Урт нэртэй гэх хуульд найдна даа. Болохгүй бол байгаль орчны төлөө тэмцэлд нэгдсэн ч яахав.

Туулыг өгсөх замд шаварт суух үедээ шумуулд бариулчих шахсан. Шумуул шумбаж ирээд хатгаж байх шиг, зүгээр нэг сууж байгаад хазахгүй. Охины авч явсан шумуулын тос аминд орсон доо, харин нууран дээр очиход шумуулгүй сайхан байлаа.

Нуурын хөвөөн дээр хоёр хоног сайхан амарлаа.

Агаар тогтуун, модод сүглийн, усны мандал толийгоод хааяа нэг загас үсрэх чимээ. Диваажин гэлтэй. Хэдхэн хоромч атугай хотын чимээнээс салсан энэ агшин сэтгэлд тодхон үлджээ. Түүнийг үгээр илэрхийлж чадахгүй тул зурагнуудыг ахиухан оруулав.

Хээрийн цай амттай. Бүгд завгүй

Гол гатлав.
Замд.
Тэнд Мобигийнхон буудалласан байв.
Ирсэн орой манантай, сүртэй сайхан байлаа.
Манай босс
Унжаад байхаар унаад ирээсэй...
Дэргэдээсээ жимс, дээрээсээ самар авч идээд сайхаан, сайхан


Загасчид.


Аянчид ихтэй байв. Япончууд голдуу.

Миний охин анх удаа загас барив. Бас түүнийхээ амийг өршөөв.

Энэ юү вэ? Арай нөгөө Лох Нессийн хачин амьтан биш байгаа, хэхэ.
Завиар нуурыг бүтэн тойрлоо. Үл ялиг бороо ороход давхар солонго татав. Солонгын үзүүрүүд уснаас гарч усан дээр дууссан нь нэн сонирхолтой. Харамсалтай нь аппаратгүй явж байв.



Байгалийн каллиграф.
Биднийг буцахын өмнөхөн үлгэрийн гэмээр нам гүм болов.
Тэр их ус ингэж нам гүм болно гэж төсөөлж явсангүй.

Охин минь хоргодоод байна уу даа.



Нуураас эх авсан Хагийн голыг гаталж буй нь.
Хэн бээ? Олон хоног нар салхинд явлаа даа.



Нэрс.
Түр амсхийхдээ ч амаа олохгүй хусна даа.
Цагаан чулуутын гол.
Хаг чулуутын бэлчир.


Хаг Туулын бэлчир. Зүүн гар талаас туул гол нийлж байна.

Mонголд ажилладаг гэх ганцаараа аялах франц эртэй хээрийн хойморт, түүдгийн дэргэд ярилцав. /хэхэ, надаас бусад нь/. Тэрээр Монголд АЦС барихад ус хүрэлцэхгүй, хэдэн Сэлэнгэ байгаад ч багадна гэсэн гэнэлээ. Эзгүй хээр ганцаараа яваа эрийг би лав их гайхав. Буцаж яваа бид хүнснээсээ илүүчилж нөхөр нөөцтэй болсоон.



Хаг Туулын бэлчирээс охин минь мориор явахаар болж бэлтгэлээ хийж байна, хэхэ. Бид зарим ачаагаа авч завиар урссан юм.

Миний суусан жижиг завь. Тохойн цаанаас сэмхэн гарч ирээд авгай хүүхнүүдийг сандаргасан паянтай, хүүхдүүд: -энэ хүн мөн жаргалтай явнаа гэхэд нь жаргалтайгаа харуулах гэж тойрог хийж үзүүлнээ, бас болоогүй. Уул нь харгианд цохиулаад өдөржин усан дотор сууж яваа юм шүү дээ, хөөрхий.

Хамт аялсан танд баярлалаа. Байгальд сайхан байлаа, ялангуяа биднийг буцахын өмнөх тэр нам гүм агшин сэтгэлд хоногшин үлджээ.