Мэлхийнүүд цуглараад тэмцээн зохиохоор хэлэлцэж өндөр цайзын цамхагийн оройд хэн нь гарч чадахаа үзэхээр болжээ. Тэмцээнийг үзэж сонирхохоор цайзын ойролцоо сүрэг мэлхий цугларав.
Тэмцээн эхэллээ. Цугларсан сүрэг “оройд нь хүршгүй, хэн ч чадахгүй” гэх буюу “Ийм юмыг ямар тэнэг нь сэтгэв ээ”, “Тээр, унаатахлаа, хайран сайхан мэлхий” гэлдэн шаагилдана. Авирч дээшилсэн мэлхийнүүд ганц нэгээрээ унаж байна. Бүр сүүлдээ нэг нь нөгөөгийнхөө араас цувралдан унана. Зарим зоригтой нэг нь дахин үзээд алдана. Тэр бүрийд “хараач, энэ үхэх нь” гэж зүрхийг нь үхүүлнэ, “Чадахгүй ээ чадахгүй, хэн ч чадахгүй” хэмээн цугаар гуагчина.
...
Гэвч нэг мэлхий дээшлээд л байв. Бүр дээшээ. Тэр бууж өгсөнгүй. Тэмцээнд оролцогчдын зориг мохож, авиралтаа зогсоогоод байхад өнөөх чинь авирсаар. Энэ бяцхан мэлхий эрч хүчээ дайчлан оргилд тэмүүлсээр оройд гарч чадлаа.
Олон түмэн мэлхийнүүдийн басамжлал, баяр бахдалаар солигдлоо. Баатарлаг мэлхийн гавьяаг бишрэн шагширна. Тэмцээнд оролцогч нэгэн түүнээс туршлагаасаа хуваалцахыг гуйв.
Гэвч тэрээр дүлий юмсанжээ.
Иймд, бүхнийг болж бүтэх талаас нь харж бай. Хүмүүс таныг зорьсондоо хүрч чадахгүй гэцгээвэл бүү тоо, дүлий дүмбэ орги.